Halskettingen gaan terug in de geschiedenis zo vroeg als 3000 voor Christus en zijn waarschijnlijk de oudst bekende vormen van sieraden. De meeste van de vroegste halskettingen werden rond de hals gedragen, hoewel ze vroeger ook rond het middel, aan hangers of zelfs aan ringen gedragen konden zijn. De vroegste halskettingen werden gemaakt van bijna elk materiaal, van dierentanden tot schelpen en been. Ze bevatten vaak edelstenen en accessoires, waarbij mogelijk zelfs juwelen van grote afstanden werden gebruikt.
In de vroege periode hadden halskettingen niet de hangers die tegenwoordig algemeen worden gebruikt. Ze hadden delen die niet met hangers werden gedragen, maar als afzonderlijke stukken aan gewone kettingen.
Halskettingen uit de vroege periode waren vaak gemaakt van kleine steentjes, waarschijnlijk ter grootte van een rijstkorrel. Zij kunnen versierd zijn met halfedelstenen, in lagen bewerkt zijn, of versierd zijn met oogverblindende versierde patronen, of nissen, enz.
Naarmate de periode vorderde, en tot aan de vroege Middeleeuwen, was het materiaal dat voor de vervaardiging van halskettingen werd gebruikt, rudimentair. Gewoon zilver of goud, met weinig versieringen. In deze tijd werden ze vaak gesneden, of gehamerd, om de gewenste lengte en breedte te verkrijgen. Dit was vooral gebruikelijk bij halskettingen voor vrouwen, die daarmee een jongere uitstraling wilden krijgen.
In de periode van de renaissance lette de hogere klasse zeer goed op modetrends. Elk voorwerp dat naar hun mening niet helemaal klopte, of niet harmonieerde met wat zij droegen, werd veranderd. Dit resulteerde in de ontwikkeling van prachtige juwelen, gemaakt van edele metalen en stenen, zwaar met juwelen versierd en zwaar versierd. Dergelijke sieradenwinkels waren de belangrijkste attractie voor vrouwen uit de hogere klasse.
In de periode van het keizerrijk werd de handel voornamelijk gedreven tussen grote steden en stonden kooplieden voortdurend met elkaar in contact. Hierdoor, en door de noodzaak om kostbare goederen te verdelen, werd het populair om meerdere ringen te hebben in plaats van slechts één.
Tijdens de vroege Middeleeuwen werd het huwelijk steeds meer afgekeurd in het Romeinse Rijk. De Rooms-Katholieke Kerk zei dat een huwelijk alleen mocht worden voltrokken door een getuige, die werd gezien als bewijs van iemands maagdelijkheid. Als gevolg daarvan werden jonge vrouwen dienstmeisjes, gekleed in een bruiloftsoutfit, later bekend als bruidegomsgeschenken en nog later als trouwringen. Het ontvangen van deze geschenken gaf de persoon die het geschenk ontving, symbolisch een dubbel – in termen van geld en land.
In de periode van het Christina-effect waren bloemmotieven populair in West-Europa. Naarmate het tijdperk vorderde, werden de leden van de elitaire klasse bekender om hun uitgebreide en opzichtige bruiloften. Het werd een modetrend om uitbundige bruiloften te hebben. Niet iedereen kon zich dit soort bruiloften veroorloven. Bruiloften werden voor veel mensen een soort extremen en grotere families werden gewoonlijk niet uitgekozen.
bruiloften te herdenken was plotseling heel gewoon geworden, enfastmas werd een modetrend. Veel mensen kozen voor deze bruiloften om een thema te hebben — zoals strand bruiloften vrij populair zijn. Beroemdheden trouwden vaak op deze manier.Trouwen in een bleke tanning suite, was een onderscheidend kenmerk omdat het heel gebruikelijk was voor paren om locatie te kiezen met de eigen prive kantelkamer. Materialen werden zeker tot een minimum beperkt. Het was gebruikelijk voor de bruidegomsmannen om luxe horloges en ringen uit te zoeken.
Tijdens de periode van de flappers ging de damesmode zeer snel vooruit ten opzichte van de jaren 60 en 70. Materiaal, ontwerp en zelfs kleuren veranderden. Over flappers gesproken, pruiken werden een stuk geraffineerder. Ze werden ontworpen om meer van een slanke verschijning te hebben en doen denken aan ladylike saucy adviseurs op het happy hour. Met de ontwikkeling van haar technologie, pruiken werd veiliger en toegankelijk voor de massa. Het was typisch om een jeugdig uitziende vrouw te zien die een haarpruik droeg in het openbaar. Het haar werd eigenlijk opgebonden complimenten van scharen of aerofts.
Men kan gemakkelijk zien hoe de modetrends van de jaren ’60 en ’70 een effect hadden op de mode van vandaag. Niet alleen zijn er zo veel stijlen om uit te kiezen, maar mensen kunnen zich ook vrij uitdrukken door hun haarstijl te kiezen. Echt, haarmode is een zeer diepgaand en historisch onderwerp dat iedereen kan waarderen.
lees meer: